Osocze bogatopłytkowe, które w potocznym języku często określane jest skrótem PRP, jest substancją, którą pozyskuje się z krwi (autoimmunologicznej). Dzieje się to dzięki temu, że stężenie płytek krwi jest znacznie większe, niż w przypadku osocza fizjologicznego. Pierwszy raz osocze bogatopłytkowe zostało wykorzystane do zabiegu kardiochirurgicznego w latach 80’ ubiegłego wieku. Zapoczątkowało to, znaczny postęp jeśli chodzi o produkcję, co wpłynęło na zwiększenie listy chorób i możliwych defektów, do którego można z powodzeniem wykorzystywać osocze bogatopłytkowe.
Osocze bogatopłytkowe nieustannie poddawane jest badaniom klinicznym i obserwacjom, stale podejmuje się również próby międzynarodowego ustandaryzowania metod związanych z produkcją oraz samego podawania PRP. Substancja ta już od wielu lat stosowana jest nie tylko w chirurgii plastycznej, ale i również w przypadku medycyny sportowej, a także medycyny estetycznej, nie zapominając o innych działach medycyny. Osocze bogatopłytkowe niezwykle często wykorzystuje się w przypadku chirurgii twarzowo-szczękowej, a także chirurgii ortopedycznej oraz chirurgii ginekologicznej. Stałe prace rozwojowe w zakresie tej substancji sprawiły, że rośnie lista wskazań dermatologicznych do stosowania PRP.
Co to jest płytka krwi?
Krew należy do grupy żywych tkanek, w jej skład zalicza się krwinki czerwone, krwinki białe, krwinki płytkowe, które zawieszone są w płynnej substancji znajdującej się pomiędzy komórkami, czyli w osoczu.
Z kolei krwinki czerwone, potocznie nazywane erytrocytami, w połączeniu z krwinkami białymi, czyli leukocytami i płytkami krwi – trombocytami, tworzą tzw. Elementy morfotyczne krwi. Osocze, które jest tak naprawdę płynnym składnikiem krwi, pełni również funkcję heterogennego roztworu wielu białek, w których zawieszone są elementy morfotyczne krwi.
Płytki krwi stanowią swoiste komórki krwi, które przybierają postać płaskiego dysku, co sprawia, że nie są one wyposażone w jądro komórkowe, ale w zamian za to zawierają standardowe organella takie, jak mitochondia. Ich cytoszkielet jest doskonale zorganizowany, dzięki czemu są w stanie zachować dyskoidalne kształty i zmieniają go w wyniku aktywowania. Płytki krwi przybierają postać ziarnistości sekrecyjnej, przez co zaopatrzone są w bardzo liczne receptory błonowe, dzięki którym są to jedne z najbardziej pobudliwych komórek. Wykazują one aktywny metabolizm trombocytów, w procesie którym biorą hormony, m.in. insulina, czy też trombopoetyna.